profile.country.PL.title
profile.country.PL.title
profile.country.PL.title
profile.country.PL.title
Hoho - rzuciłem dwa słowa, a teraz - jak widzę będę musiał je obronić 
No to może w takiej sytuacji po kolei...:
Jestem ...hmm (no właśnie) BYŁEM Canoniarzem lat
Od 1998 roku przeszedłem transformację na cyfrę za pośrednictwem Sony DSC-S85 (rewelacyjny na tamte czasy sprzęt), potem DSC-V1 (w tamtych czasach jeden z nielicznych aparatów, które umiały zrobić ostre zdjęcie w ciemności, bo AF miał laserowe podświetlenie, a także coś na podobieństwo noktowizyjnego podświetlenia obrazu), a potem DSC-F717 z super obiektywem. Od początku jednak zawsze mi brakowało czegoś w tej fotografii i tak wróciłem do Canona, począwszy od EOS-a 300D w 2003 roku. Potem były 350-tki, 400-tki, a wkrótce zaczęły się dwucyfrowe, aby w końcu już jednocyfrowe od około 2010 roku. Miałem drobny romans z Sony w 2012 roku, kiedy to - po trosze z ciekawości kupiłem NEX-7 i to był fantastyczny aparat, który z oczywistych przyczyn nie mógł konkurować z ówczesnymi moimi EOS-ami 5Dmk2 oraz 6D, ale ... nagrywał w odróżnieniu od nich o wiele lepsze filmy i o ile dobrze pamiętam miał odchylany ekran, co dla Canona wówczas było zbytecznym bajerem i swoim klientom nie oferował takiej możliwości. Wtedy już drugie ziarno zostało zasiane. NEX-a wypchnął z mojego domu wchodzący EOS 6D mk2, który już umiał nagrywać całkiem zgrabne video. Nie mniej nie mogłem zapomnieć o tym, że aparat może być mały i dawać niezłe foty. Do pary wkrótce dokupiłem NEX5 z jakąś literką, która "powodowała", że miał odchylany ekran do selfie -doskonały w podróży. Był jednak nieco za duży. Wpadł mi w ręce RX100 mk2 i zajął miejsce aparatu na wczasy. NEX5 znalazł nowego właściciela. Jednak - jako okularnik widziałem dużą frajdę z robienia zdjęć za pomocą LV i tak do tego całego pomieszania dokupiłem A77 mk2 ze szkłem bodajże 16-50 ale światłem stałym f/2.8, który był ze mną dość długo (obok 6D mk2). A77 był doskonały i byłby taki nadal gdyby nie jego potworne szumy, które mnie dość mocno do niego zniechęcały. Podobało mi się jednak bardzo robienie zdjęć z ekranu LCD na żywo i w tamtym czasie w Sony działało to chyba najlepiej. Niestety szukając czegoś mniejszego od A77mk2 i 6Dmk2 wpadłem do Olympusa. Piszę "niestety", bo dość dużo czasu (i nie tylko) zainwestowałem w tę markę, a koniec końców nie wyszło. Przeszedłem E-M5mk2 (aparat "bez" AF), śmieszny mały i bardzo wygodny, a w przyzwoitych warunkach świetlnych robiący naprawdę dobre zdjęcia E-PL7, potem 9, a w końcu E-M1mk2. Ten ostatni doskonały aparat, dość mały, zwarty, szybki tylko te...szumy.... Poddałem się w około 2017 albo 2018 roku i kupiłem A6400 - bo wreszcie pojawił się odwracany ekran! To był (JEST choć już nie mój) fenomenalny aparat. Szumy nieporównywalnie mniejsze niż Olympusy, AF błyskawica i 100% celności, zdjęcia ostrość brzytwa i doskonałe 4K. Wkrótce jednak wskoczyłem znowu do Canona: tym razem już producent o mnie pomyślał i dał mi odwracany LCD, dobre video (choć z ogromnym cropem), no i porządny, nowoczesny bezlusterkowiec dla okularnika. Fakt - soniaki bardziej mi się podobały i miały lepsze video, ale nie miały w serii A FF odwracanych LCD.
Moment ogłoszenia A7C wstrząsnął mną i po samych parametrach technicznych i fizycznych dokonałem zakupu na miesiąc przed premierą.
Jak cała seria Alfa miał być ostry i wyposażony w doskonały AF.
IBIS gwarantuje nieco mniejsze i lżejsze (ale i często tańsze) obiektywy.
Sony "wpuszcza" do siebie konkurencyjnych producentów obiektywów, co procentuje większą dostępnością i wyborem (a wtedy przeważnie i atrakcyjniejszą ceną).
Od EOS-a R był nieporównywalnie mniejszy, a liczyłem, że jakość obrazu będzie przynajmniej podobna (biorąc pod uwagę BSI oczekiwałem, że przy wyższym ISO będzie nawet lepiej - I JEST LEPIEJ!).
Mały wizjer jest do niczego, ale faktycznie do tego właśnie go potrzebuję. Czasem oczywiście się przyda ale wtedy i taka wielkość/jakość wystarczy.
Sony ma powalającą jakość video - I NIE MA CROPA na 4K (no minimalny ma przy stabilizacji).
Co do A7III to nie odpowiadało mi, że nie ma odwracanego ekranu, którego potrzebuję kiedy robimy sobie z Żoną zdjęcia z podróży (a było ich do niedawna mnóstwo - podróży, nie Żon
W A7III nie odpowiada mi też jego masa. 503g A7C jest idealne do noszenia cały dzień (do tego 200-300 gramowa stałka i jest 0.75kg i to jest to), a zdjęcia są naprawdę doskonałe. Oczywiście jest kłopotliwe sterowanie, bo za mało jest pokręteł i guzików ale można to sobie jakoś poustawiać, pokonfigurować i jest OK.
Szczerze powiem, że jestem zakochany w A7C....
profile.country.PL.title
Dzięki, że dałeś się namówić na tak bardzo obszerny opis swojej przygody z fotografią. Widzę, że mam w Tobie godnego partnera, bo i ja nie lubię pisać lakonicznie. Istotnie Twoja foto-historia jest bardzo bogata w wydarzenia i doświadczenia. Ty manewrowałeś pomiędzy Canonem a Sony, a ja przed laty do Sony przeszedłem z Minolty i Panasonica. W sumie obaj jesteśmy, tak, czy inaczej, „Japończykami”
Potwierdziłeś też, że dobry wybór, to wybór świadomy, w czym doświadczenie jest elementem kluczowym. Pytając o Twoje preferencje przy wyborze A7C chodziło mi o to, aby mniej zorientowani fotoamatorzy z większą świadomością umieli zapoznawać się ze specyfikacjami aparatów i praktycznym wykorzystanie niektórych ich cech, zanim podejmą decyzję o zakupie. W stosunku do opisów zachwalających sprzęt, umieszczanych w ulotkach handlowych, przejawiam sporą ostrożność w przyjmowaniu ich na wiarę, w przeciwieństwie do opinii pochodzących z opinii praktyków, a tym bardziej, gdy takowe się powtarzają. Także opinie sprzedawców, dlaczego wybrać to, a nie to, nie bywają dla mnie miarodajne. Dlatego Twój wpis uznaję za pomocny. A że masz, jak to się mówi, dobre pióro, to może napiszesz kiedyś coś jeszcze?
Pozdrawiam serdecznie! A skoro w A7C, jak piszesz, jesteś zakochany, to wierzę, że to uczucie będzie odwzajemnione! 😀
0online
1872606posty/postów